Szukaj
Close this search box.

Leczenie zaburzeń owulacyjnych

Badania statystyczne dowodzą, że u około 40 % współczesnych kobiet występują różnego typu zaburzenia owulacyjne, których podłożem mogą być problemy natury hormonalnej oraz nieprawidłowości w funkcjonowaniu metabolizmu. Schorzenie to dotyka także kobiety, będące w ciągłym stresie lub mające osłabiony organizm. W zależności od rodzaju przyczyny zaburzeń należy podjąć odpowiednie leczenie.

Leczenie zaburzeń owulacyjnych najczęściej kojarzone jest z leczeniem niepłodności. Jest to związane z tym, że bezpośrednią konsekwencją braku owulacji staje się niemożność zajścia w ciążę. Nie oznacza to jednak, że kobiety, które nie planują zajść w ciążę, mogą sobie zlekceważyć leczenie zaburzeń owulacyjnych. Ich nieliczenie prowadzi w prostej linii do przyspieszenia terminu menopauzy i wystąpienie przykrych dla kobiety dolegliwości.

Leczenie hormonami

Do najczęstszych przyczyn wszelkich zaburzeń owulacji należy złe funkcjonowanie gruczołów wytwarzających hormony, które są odpowiedzialne za prawidłowy przebieg cyklu miesiączkowego kobiety. Dotyczą one zazwyczaj funkcjonowania wszystkich gruczołów biorących udział w tym  procesie. W zależności od rodzaju nieprawidłowości, konieczne jest podjęcie odpowiedniej terapii hormonalnej stymulującej wystąpienie owulacji, bądź uregulowanie zmiennego czasu trwania cykli.

Stymulacja procesu jajeczkowania

Przed podjęciem leczenia hormonalnego należy wykonać szereg odpowiednich badań, których wyniki pozwolą dokładnie zdiagnozować odcinek, na którym występują nieprawidłowości. Przed wdrożeniem terapii hormonalnej lekarz najczęściej kieruje pacjentkę na badania, których celem jest oznaczenie we krwi stężenia hormonów: FSH, LH, estradiolu i protaktyny. Prosi również o wykonanie USG.

Po uzyskaniu wszystkich wyników i właściwym zdiagnozowaniu dolegliwości, lekarz wdraża odpowiednią terapię hormonalną skierowaną na:

    • pobudzenie dojrzewania komórki jajowej (Humegon, Menopur, Metrodin),

    • stymulację owulacji i wspomaganie funkcji ciałka żółtego (Pregnyl, Biogonadyl),

    • regulację wydzielania hormonów przez przysadkę mózgową (Clomifen, Clostillbegyt),

    • zmniejszenie nadmiernego wydzielania prolaktyny przez przysadkę (bromokryptyna).

Leczenie pozostałych przyczyn zaburzeń owulacji

Zaburzenia owulacji są bardzo często efektem nadwagi lub niedowagi, permanentnego stresu, wadliwej gospodarki metabolicznej a także wystąpieniem torbieli jajników. W zależności od podłoża nieprawidłowości, konieczne jest podjęcie odpowiedniego leczenia.

W przypadku otyłości, kobieta powinna dbać o zapewnienie sobie dużej dawki ruchu i stosowania diety ubogiej w tłuszcze i cukry proste. Właściwe odżywianie jest również niezmiernie ważne dla osób, które mają nadmierną niedowagę czy wycieńczony organizm. Nie jest on wówczas zdolny do produkcji odpowiedniej ilości hormonów stymulujących proces dojrzewania komórki jajowej. W tym wypadku niezwykle ważne staje się prowadzenie higienicznego trybu życia, zapewniającego równowagę między aktywnością a odpoczynkiem.

Kolejnym elementem wymagającym leczenia jest stwierdzona cukrzyca. Niezwykle istotne jest również zastosowanie odpowiedniej terapii w zakresie leczenia zespołu policystycznego jajników. Występowanie licznych torbieli na jajnikach staje się jedną z przyczyn braku owulacji. Nieprawidłowość tą leczy się najczęściej przy pomocy leków obniżających wrażliwość tkanek na insulinę, a w ostrych przypadkach kobieta powinna poddać się laparoskopowemu zabiegowi nakłuwania jajników.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *