Matka jest pierwszym społecznym kontaktem w życiu dziecka. Pierwszą i najbliższą istotą, jakiej obecności wymaga i doświadcza dziecko. Jej rola powstaje już w trakcie ciąży, kiedy to poprzez swoje nastawienie do dziecka podejmuje działania związane z jego dalszą egzystencją (dba o ciążę, bądź nie). Matka jest pierwszym partnerem dziecka, jego pierwszym rozmówcą. Zabezpiecza wszystkie potrzeby (fizjologiczne, bezpieczeństwa, przynależności, itd.). Obdarza dziecko miłością bezwarunkową – kocha takim, jakie jest, bez względu na cechy, zachowanie, odwzajemnianie uczuć  – akceptuje je w pełni. Więź, która się wytwarza między matką, a dzieckiem rzutuje na jego dzieciństwo, a później na dorosłość. Matka poprzez swoje zachowania, uczucia, postawy wprowadza dziecko w otaczający je świat – socjalizuje, czyli formuje jego przyszłe postawy społeczne.

Matka wychowując syna, staje się dla niego wzorem kobiety. Skryptem, w który wpisuje on role dziewczynek i kobiet, a także własne dotyczące płci przeciwnej. Łącząca ich więź pozbawiona jest elementu rywalizacji, który pojawia się w relacji gdy rodzic i dziecko są tej samej płci ( matka-córka, ojciec-syn). Matka wprowadza chłopca w jego „męską rolę”. A jej wpływ jest na tyle dalekosiężny, że rzutuje na relacje koleżeńskie syna z rówieśnicami, a później na relacje partnerskie, umiejętność tworzenia związków i trwania w nich.