Powrót do pracy po okresie urlopu macierzyńskiego może powodować niepokój związany z możliwością pogodzenia życia zawodowego z opieką nad dzieckiem.
Pracownik wracający po urlopie macierzyńskim do pracy ma możliwość skorzystania z kilku dobrodziejstw i ulg przewidzianych w przepisach prawa pracy.
Pierwszy i najważniejszy zapis, gwarantuje zakaz zatrudniania pracownika opiekującego się dzieckiem do ukończenia przez nie 4 roku życia w godzinach nadliczbowych, w porze nocnej, w systemie czasu pracy,jak również delegowania poza stałe miejsce pracy, chyba, że pracownica wyrazi na to zgodę.

Mama karmiąca dziecko piersią i zatrudniona na pełnym etacie, ma zagwarantowane prawo do dwóch półgodzinnych lub – w przypadku karmienia więcej niż jednego dziecka – do dwóch czterdziestopięciominutowych przerw na karmienie.
Przerwy te, na mocy przepisów prawa pracy, są wliczane do czasu pracy.
Przerwy na karmienie nie przysługują, jeśli kobieta pracuje nie dłużej niż 4 godziny dziennie. Jeżeli zaś pracuje nie więcej niż 6 godzin dziennie, ma prawo do jednej przerwy na karmienie, 30 lub 45 minutowej, w zależności od liczby karmionych dzieci.
Niestety kobiety rzadko korzystają z tego uprawnienia, chociażby z uwagi na odległość miejsca zamieszkania od miejsca pracy, a przyzakładowe żłobki w naszej rzeczywistości są niezwykłą rzadkością. Jednakże przerwy te mogą być łączone na wniosek pracownicy. Można zorganizować dzień pracy w taki sposób, aby wykorzystać przerwy na karmienie w celu skrócenia dnia pracy, tj. wcześniej kończyć pracę, a skrócony czas pracy odpowiada przysługującej  przerwie na karmienie.
Kobiet karmiących piersią nie wolno zatrudniać przy pracach szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia. Co więcej, przepisy prawa pracy nakładają na pracodawcę obowiązek  przeniesienia pracownicy do innej pracy, a jeżeli jest to niemożliwe, zwolnienia jej na czas niezbędny z obowiązku świadczenia pracy, dostosować warunki, a jeżeli dostosowanie warunków pracy na dotychczasowym stanowisku pracy lub skrócenie czasu pracy jest niemożliwe lub niecelowe, pracodawca jest obowiązany przenieść pracownicę do innej pracy, a w razie braku takiej możliwości, zwolnić pracownicę na czas niezbędny z obowiązku świadczenia pracy.
Pracownica uprawniona do urlopu wychowawczego, może także złożyć wniosek o obniżenie czasu pracy, mający zastępczy charakter wobec urlopu wychowawczego, nie więcej jednak niż do połowy pełnego wymiaru czasu pracy przez okres, w którym może korzystać z urlopu wychowawczego. Pracodawca nie może negatywnie rozpatrzyć takiego wniosku.