Osteoporoza to typowe schorzenie wieku starczego, które dopada co drugą kobietę w wieku siedemdziesięciu lat i co czwartą sześćdziesięciolatkę. Statystycznie, kobiety chorują częściej, niż mężczyźni. Skutki choroby mogą być bardzo opłakane. Osoba dotknięta osteoporozą jest bowiem bardziej podatna na złamania i problemy z poruszaniem się.

Grupa ryzyka i przyczyny

Grupą szczególnie podatną na zachorowania na osteoporozę są kobiety po menopauzie, u których można odnotować już coroczny, jednoprocentowy ubytek masy kostnej. Z tego też powodu, większość suplementów diety dostępnych na rynku jest dedykowana paniom w wieku dojrzałym. Częściej narażonymi na tę przypadłość są również osoby nadużywające kawę, alkohol oraz nałogowi palacze. Niezwykle szkodliwe może okazać się także przyjmowanie niektórych grup leków, przede wszystkim hormonalnych i heparyny.

Osteoporoza bardzo często stanowi wynikową istnienia pewnych schorzeń takich jak cukrzyca, zespół Cushinga, kamica nerkowa czy reumatoidalne zapalenie stawów. Niebagatelną rolę odgrywają także czynniki genetyczne. Jeżeli przynależymy do którejkolwiek z grup ryzyka, powinniśmy poważnie zatroszczyć się o swoje zdrowie i w porę podjąć działania profilaktyczne.

Objawy

Pierwsza faza choroby ma charakter bezobjawowy. Dopiero po jakimś czasie, chory zaczyna odczuwać bóle kości długich, a także miewać problemy z chodzeniem. Pierwszą, wyraźną oznaką osteoporozy jest jednak pierwsze złamanie spowodowane dość błahym urazem. Większość osób dopiero wtedy dowiaduje się o swojej przypadłości.

Jak leczyć?

Nietrudno się domyślić, że leczenie polega na wzmocnieniu tkanki kostnej, jej regeneracji oraz zapobieganiu ubytkom. Wyróżniamy dwie, główne metody terapeutyczne: pobudzanie osteoblastów oraz hamowanie osteoklastów. Osteoblasty są odpowiedzialne za tworzenie tkanki kostnej. W zależności od zaawansowania choroby możemy stosować następujące środki farmakologiczne: bifosfoniany, preparaty wapnia, preparaty witaminy D, fluorki, kalcytoninę, teryparatydy etc.

Chory nierzadko musi uczestniczyć w zajęciach fizjoterapeutycznych, które pomagają powrócić mu do normalnej sprawności i stymulować pracę układu kostnego. Fizjoterapeuta dobiera odpowiednie ćwiczenia, obciążające kości i stymulujące budowę tkanki mięśniowej. Niezwykle ważnym elementem profilaktyki leczniczej jest opracowanie diety, która uwzględnia wszystkie, najistotniejsze substancje mineralne i witaminy.