+ Duże ilości błonnika mogą zmniejszyć skuteczność działania niektórych leków, np. doustnych środków antykoncepcyjnych, leków zmniejszających stężenie cholesterolu. Należy zachować 2 godzinny odstępu między posiłkiem a podaniem lekarstwa – dzięki temu farmaceutyki będą mogły się całkowicie wchłonąć w organizm nie będąc wydalane razem z niestrawionym błonnikiem.
Błonnik na gruczolaki?
Przeprowadzono badania, które wykazały, że osoby spożywające większą ilość błonnika miały większy procent wyleczalności.
+ Rozpuszczalne składniki błonnika mogą ograniczać wchłanianie składników pokarmowych tj. żelazo, cynk i wapń oraz składników mineralnych poprzez ich absorpcję oraz wydalenie z niestrawionym błonnikiem.
+ Stosując błonnik należy dostarczać organizmowi przynajmniej 2 litry wody dziennie, która jest wchłaniana do rozdrobnionego błonnika w żołądku. W przeciwnym wypadku stolec może być bardzo gęsty i twardy, powodując w ten sposób zaparcia.
+ Dostarczenie organizmowi dużej dawki błonnika w krótkim czasie (ok. 25g) może wywołać wzdęcia i bóle brzucha. Dotyczy to przede wszystkim roślin strączkowych. U niektórych osób produkty zawierające dużo błonnika, szczególnie pszenne, mogą podrażnić żołądek. Ponadto długotrwałe spożywanie błonnika w nadmiarze powoduje na ogół niedobory witamin rozpuszczalnych w tłuszczach.
– nieżyt przewodu pokarmowego,
– stany zapalne dróg żółciowych, jelit, żołądka oraz trzustki,
– choroba wrzodowa dwunastnicy i żołądka,
– choroby zakaźne,
– stan niedoboru składników mineralnych i białka.
+ Błonnik w pokarmie nie zwiększa wartości odżywczej posiłku i dlatego osoby stosujące błonnik pokarmowy do odchudzania powinny pamiętać o podstawowych zasadach prawidłowego żywienia. Dzięki temu ich dieta będzie zdrowa i będzie dostarczała organizmowi wszystkich niezbędnych składników odżywczych. Jeśli będzie się bazowało jedynie na uczuciu sytości wywołanym pęcznieniem błonnika w żołądku to konsekwencje mogą być bardzo przykre.
