Bulimia jest chorobą o podłożu psychicznym, która wywołuje wiele zmian fizycznych i wyniszcza cały organizm. W jaki sposób ta choroba wpływa na psychikę chorego?

Zmiany w wyglądzie chorego

• Większa masa ciała;
• osłabione szkliwo zębów, próchnica;
• brak występującej miesiączki
• blizny, bądź odciski na nadgarstkach i zewnętrznej strony dłoni; sucha skóra na rękach i łokciach
• widoczne wycieńczenie organizmu (blada cera, podkrążone oczy).
• Wypadanie włosów stosunkowo w dużych ilościach.
• anemia

Zmiany w psychice chorego

• Poczucie podporządkowania jedzeniu – całkowita uwaga chorego skupia się na kwestiach jedzeniowych. Nawyki żywieniowe całkowicie pochłaniają myśli bulimika, traci on kontrolę nad własnych zachowaniem oraz ciałem. Choroba trwająca dłuższy czas i naprzemienne cykle objadania czy wymiotów sprawiają, że chory w końcu zwraca uwagę na fakt, że jego myśli krążą tylko i wyłącznie wokół pożywienia.

• Poczucie osamotnienia, izolacji – osoby cierpiące na bulimię, mają świadomość , że ich zachowanie jest dziwaczne. W tym wypadku wstydzą się samych siebie i mają ogromne poczucie winy. Taka sytuacja prowadzi do ukrywania przed otoczeniem swoich przypadłości. Im bardziej zagłębiają się w kłamstwie, tym trudniej jest im to wszystko odkręcić. Wpadają w poczucie osamotnienia i izolują się od otoczenia.
• Depresja – obniżony nastrój, przygnębienie, poczucie braku sensu życia i brak nadziei na lepsze jutro często towarzyszą bulimii. Eksperci twierdzą, że depresja jest spowodowana złym stanem psychicznym chorego i przyczyną zaburzenia odżywiania.

• Zaniżona samoocena – osoby, jeszcze przed zdiagnozowaną chorobą maja obniżoną ocenę własnej wartości. Zafiksowanie wokół jedzenia, wyrzuty sumienia pojawiające się po epizodach objadania się i świadomość braku kontroli nad własnymi zachowaniami, powodują, że samoocena chorego spada jeszcze bardziej.

• Uzależnienie od leków przeczyszczających – w początkowej fazie choroby bulimik sięga po środki przeczyszczające, które pozwalają na pozbycie się skonsumowanych kalorii. Po tym incydencie jego samopoczucie poprawia się a poczucie winy maleje. Chory z czasem powtarza tą samą czynność wielokrotnie. W ten sposób dochodzi do uzależnienia.

Poczucie wstydu i upokorzenia – osoba chora na bulimię nie potrafi opanować swojego zachowania. Posiada często zmienne nastroje a atak obżarstwa wywołuje u niego uczucie wstydu. Brak umiejętności panowania nad własnym zachowaniem sprawiają, że chory czuje się upokorzony a w konsekwencji tego sięga po jedzenie.