Błonnik pokarmowy jest to zespół substancji ścian komórkowych roślin, które są nietrawione i niewchłaniane przez organizm ludzki. Głównym składnikiem błonnika jest: celuloza, hemicelulozy, pektyny, gumy, śluzy.
Można wyszczególnić kilka odmian błonnika, z których każdy posiada własne – specyficzne właściwości. Najczęściej jednak można usłyszeć o dwóch: to błonnik rozpuszczalny i nierozpuszczalny. Otręby pszenne na przykład zawierają błonnik nierozpuszczalny. Nie zatrzymuje on wody, ale może stymulować jelita przez naturalny proces „drapania” ścian jelit podczas przesuwania się przez nie, co pobudza ich perystaltykę.
Natomiast błonnik rozpuszczalny (który zawiera np. babka płesznik (psyllium)) ma większą zdolność wchłaniania i zatrzymuje więcej wody – dlatego jest bardziej kleisty. Jego lepkość powoduje, że jest „łagodniejszy” dla układu trawiennego, a więc lepszy dla ludzi z wrażliwymi jelitami.
Dzienne zapotrzebowanie
Przeciętnie każdy Polak dziennie dostarcza swojemu organizmowi ok. 15g błonnika pokarmowego.
W krajach słabo rozwiniętych np. w Afryce spożycie błonnika wynosi około 60 gram na dobę. Efektem tego jest bardzo niska zachorowalność na choroby nowotworowe jelita grubego i odbytu.
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zaleca spożywanie błonnika na poziomie 20-40 g na dobrę.
Często można się spotkać ze stwierdzeniem, że błonnik pokarmowy pomaga w odchudzaniu – to prawda ponieważ posiada on jedną z właściwości słynnych koktajlów odchudzających. Poprzez rozdrabnianie pokarmów zawierających duże ilości błonnika dociera do niego dużo ciepła, które umożliwia jego pęcznienie. Dlatego mimo niewielkich ilości spożytego pokarmu można mieć odczucie sytości, a do tego dążą wszystkie osoby mające problem z nadwagą i podjadaniem.
Błonnik pokarmowy to całkowicie naturalna substancja, którą warto wykorzystać w formie skondensowanej do celów zdrowotnych – jego działanie w większości przypadków jest całkowicie nieszkodliwe i może dać jedynie pozytywne rezultaty.
