Depresja jest poważną chorobą, na którą można zapaść niemalże w każdym wieku. Naukowcy podają, iż najczęstsze przypadki zachorowań odnotowuje się między 15 a 30 rokiem życia. Zdarza się jednak, że choroba tak dotyka także młodszych.

Oto, czym charakteryzuje się depresja u dzieci i młodzieży.

Antoni Kępiński, w swoich pracach psychiatrycznych wyróżnił cztery postacie depresji okresu dziecięcego i wczesno-młodzieńczego. Dzielą się one na:

• postać apatyczno-abuliczna – kiedy to chory izoluje się od otoczenia, nie reagując na rówieśników. Zaniedbuje swój wygląd i nie wykazuje żadnej aktywności.
• postać rezygnacyjna – której zwykle towarzyszy poczucie bezsensu życia, samotności, pustki oraz braku jakichkolwiek zainteresowań. W tej postaci dochodzi do największej ilości prób samobójczych.
• postać buntownicza – objawia się przede wszystkim agresją, złością, drażliwością i poczuciem niesprawiedliwości otaczającego świata.
• postać labilna – ta postawa jest stosunkowo najtrudniejsza do zdiagnozowania, bowiem większość objawów przypomina te z okresu dojrzewania. Dziecko z taką depresją ma wahania nastrojów, po których zwykle przychodzi ogromny żal i smutek.

Symptomy mogące zwiastować depresję u dziecka:

Najczęściej depresja objawia się brakiem chęci na kontakty z rówieśnikami, porzuceniem jakiejkolwiek aktywności fizycznej, długotrwałym smutkiem, przeplatanym nerwowością i zmiennymi nastrojami. Niekiedy dochodzą do tego także problemy z koncentracją, pogorszenie wyników w szkole, jak również liczne objawy somatyczne jak chociażby ból brzucha, mięśni czy głowy. Oznaką depresji może być ponadto zajadanie się bądź nagła utrata apetytu. Najczęściej zauważyć również można obniżoną samoocenę, czy też częste myśli o samobójstwie i śmierci.
Warto wiedzieć, że depresja w młodym wieku ma bardzo podobne podłoże, co ta występującą u ludzi starszych. Dodatkowo naukowcy zauważyli, że choroba ta może mieć genetyczne uwarunkowanie, gdyż pojawia się u dzieci, u których w rodzinie wcześniej występowała. Nie bez znaczenia pozostają również czynniki środowiskowe, takie jak traumatyczne wydarzenia w życiu, nieustanny stres czy też trudne dla dziecka sytuacje, z którymi nie potrafi sobie poradzić. Niestety leczenie dziecięcej depresji nie jest łatwiejsze, niż w przypadku dorosłych. Stosuje się te same techniki, a więc psychoterapię połączoną z zażywaniem leków antydepresyjnych.