Jeśli występują podejrzenia choroby ADHD u dziecka, należy zgłosić się do specjalisty w celu postawienia prawidłowej i ostatecznej diagnozy. Aby można było mówić o skuteczności leczenia, należy wprowadzić je możliwie jak najwcześniej. Warto zatem obserwować swoje pociechy, aby wiedzieć, czy na pewno nic im nie grozi. Prawidłowa terapia opiera się na różnych obszarach, które związane są z dzieckiem na co dzień. Niekiedy stosuje się terapie indywidualną, innym razem grupową, a jeszcze innym podawanie odpowiednich środków farmakologicznych. Niektóre jednak rzeczy można swobodnie wykonywać w domu, zmniejszając jednocześnie objawy ADHD u własnego dziecka.

Jasno precyzuj wymagania

Podstawą funkcjonowania domu, w którym występuje choroba ADHD jest akceptacja, dobra atmosfera i spokój. Warto ustalić konkretne i jasne reguły panujące, system kar i nagród. Tu trzeba wspomnieć, że nawet złe zachowanie dziecka nie powinno spotykać się z nagłym i wybuchowym impulsem zwrotnym, ponieważ może to doprowadzić do strasznych konsekwencji.

Istotą jest sytuacja, w której każda ze stron zna oczekiwania drugiej. Dobrym rozwiązaniem jest również zastosowanie regularności w codziennym trybie dnia, aby można było mniej więcej wiedzieć, co ma miejsce i o jakiej porze. Elementem domowej terapii jest również odpowiednia organizacja zajęć, aby maluch nieustannie coś robił. I nie chodzi tu o telewizję, która powinna być bezwzględnie ograniczona do minimum.

Obserwuj i słuchaj swojego dziecka

Odrabianie lekcji to ważny proces, któremu powinno towarzyszyć odpowiednie nastawienie. Nic nie powinno odwracać uwagi dziecka, a więc należy zrezygnować z radia czy telewizji. Gdy pociecha czegoś nie rozumie, rodzic ma obowiązek wytłumaczyć mu to ponownie, bez agresji i zniecierpliwienia. Warto słuchać swojego malucha i reagować na jego potrzeby i wysyłane sygnały. Kolejną istotną rzeczą jest stała obserwacja dziecka i nauczenie się rozpoznawania wszystkich objawów i sygnałów, świadczących o zbliżających się atakach agresji czy złości. Tu liczy się znajomość własnego dziecka i wykazanie się sporą dawką cierpliwości.