Staw biodrowy naszego maleństwa kształtuje się jeszcze w łonie matki. Prawidłowo zbudowany to taki, w którym głowa kości udowej idealnie przylega do panewki stawu. Całość otoczona jest torebką stawową, co zapewnia właściwe ruchy zginania i prostowania, odwodzenia i przywodzenia oraz rotacji. W sytuacji, gdy po porodzie stwierdzamy nierówny zakres odwodzenia nóżek dziecka, pojawiający się charakterystyczny „klik” lub różnicę w długości kończyn dolnych możemy, mieć do czynienia z dysplazją stawu biodrowego naszej pociechy.

 
Większość maluchów jest badanych zaraz po urodzeniu, najpóźniej do 3-4 tygodnia życia. Lekarz sprawdza zakres ruchomości w biodrach, długość kończyn, jak i symetryczne rozłożenie fałdów skórnych pod pośladkami. Najdokładniejszym badaniem jest jednak nieinwazyjna diagnostyka USG. Widać na nim dokładnie wielkość główki kości udowej oraz panewkę stawu.
Jeżeli u naszego dziecka stwierdzona zostanie dysplazja stawów biodrowych, nie należy podchodzić do tego, jak do sytuacji równej końcowi świata. Sytuacja ta będzie wymagała od rodziców odpowiedniej pielęgnacji dziecka przez około 3-4 tygodni, która często będzie wiązała się z wymuszoną pozycją dziecka, możliwymi otarciami naskórka i irytacją dziecka ze względu na ograniczanie jego ruchów. Zaleca się wówczas układanie malucha na brzuszku i zakładanie tzw. „szerokiego pieluchowania” (najlepiej sprawdzają się pieluchy tetrowe – dwie układamy w prostokąt, a trzecią w trójkąt) oraz noszenia dziecka w taki sposób, aby jego biodra były w pozycji odwiedzenia. Takie postępowanie sprawia, że biodra ulegają przebudowie i rozwijają się w sposób prawidłowy. Po okresie tych 3-4 tygodni zaleca się wizytę kontrolną, która określi postęp leczenia.
W przypadku bardziej zaawansowanej dysplazji stawu biodrowego ww. postępowania może nie wystarczyć. Wówczas zakłada się dziecku specjalne aparaty ortopedyczne – rozwórka Koszli lub poduszka Frejki, które noszone są przez dzieci praktycznie przez cały czas w okresie 2-3 miesięcy. Ściąga się je jedynie dla potrzeb kąpieli czy też przewijania dziecka. Nie ulega wątpliwości, że są to ciężkie miesiące dla rodziców i ich pociechy, jednak prawidłowe postępowanie pozwoli w przyszłości na całkowite wyleczenie dziecka. Najlepiej takie zmiany wykrywać jak najwcześniej.