Złość to reakcja emocjonalna, u której podstaw leży strach. Najczęściej pojawia się ona, gdy człowiek utraci kontrolę i zostaje mu uniemożliwione osiągnięcie zamierzonego celu. Czasem, jest ona przejawem powtarzającego się działania czynników stresogennych. Złość więc, w tym przypadku jest reakcją na bezsilność. Najczęściej wyrażana jest spontanicznie, poprzez milczenie, podniesiony ton głosu, krzyk, dynamiczne gesty, a czasem przeradza się nawet w różnego rodzaju agresję.

Reagowanie złością jest często ucieczką od odpowiedzialności, gdy człowiekowi wydaje się, że nie jest zdolny do rozwiązania problemu i przezwyciężenia trudności. Ludzie wpadają w złość również w sytuacji, gdy nie mają pewności, co do słuszności własnych poglądów. Poprzez pozorne zdominowanie rozmówcy usiłują przekonać go do swoich racji. W przeciwieństwie do gniewu, złość nie jest reakcją kontrolowaną i pojawia się niezależnie od naszej woli. Pełni ona przede wszystkim rolę komunikacyjną i jest niezwykle ważną częścią relacji interpersonalnych, nie zawsze jednak aprobowaną społecznie…
W związku z tym, iż złość jest reakcją, która pojawia się niezależnie od naszej woli, nierzadko rozładowujemy ją na osobach bliskich i postronnych. W obecności tychże osób czujemy się bezpiecznie, nie obawiamy się z ich strony odrzucenia, co niewątpliwie wpływa na swojego rodzaju poczucie bezkarności wobec sposobu rozładowania negatywnych emocji. Reasumując powyższe, nierzadko niepowodzenia w pracy, negatywne relacje ze współpracownikami, problemy finansowe, czy inne przeszkody życiowe odbijają się echem na naszych związkach emocjonalnych, relacjach rodzinnych i długoletnich przyjaźniach, nierzadko je rujnując.
Złości pomimo wysiłków, nie zdołamy się wyzbyć, niemniej możemy poszukać konstruktywnych sposobów jej rozładowywania, nie raniąc innych. Wskazane by oddać się temu co całkowicie nas pochłania, sprawia nam przyjemność, wywołuje pozytywne emocje. Endorfiny tzw. hormony szczęścia to grupa hormonów peptydowych, wywołujących doskonałe samopoczucie i zadowolenie z siebie. Często wywołują stany euforyczne. Tak więc, jeżeli rysujesz, piszesz wiersze/piosenki-wyraź to, co czujesz poprzez sztukę, śpiewasz-śpiewaj, a nawet krzycz w niebo głosy, preferujesz wysiłek fizyczny? Pobiegaj, zmęcz się na siłowni, poboksuj w worek treningowy. Lubisz zakupy? Kup sobie coś, co poprawi Tobie humor. Jak wynika z badań empirycznych, nasze dobre samopoczucie oraz wzrost pozytywnych emocji wywołuje także orgazm czy zjedzenie kostki czekolady.
Relaksacja to jedna z metod często stosowana w pracy terapeutycznej przez psychologów i psychiatrów. W odróżnieniu od wypoczynku czynnego odbywa się w tzw.”spoczynku”, w izolacji od bodźców zewnętrznych. Wiąże się z przerwaniem stanu napięcia nerwowego, pozwala przywrócić równowagę psychiczną, regeneruje zmęczony organizm.
Używane w terminologii naukowej pojęcie relaksu oznacza zwolnienie napięcia mięśni przy równoczesnym, świadomym obniżeniu aktywności myśli. Najczęściej stosowane techniki w relaksacji to: trening progresywnej relaksacji Jacobsona, trening autogenny Schultza, metoda Wintreberta, metody wizualizacji oraz terapia muzyką. Stosowane regularnie prowadzą do panowania nad złością, agresją oraz uczą sposobów wchodzenia w stan głębokiego odprężenia.
Niemniej jednak z uwagi na indywidualność jednostki, każdy człowiek preferuje inne sposoby rozładowywania negatywnych emocji i radzenia sobie ze złością. Nie ma tutaj lepszych, czy gorszych rozwiązań, najważniejsze jednak by nie raniły one innych.