Medycyna zachodnia oparta jest głównie na biomedycznym modelu zdrowia. Czym on jednak jest i co zakłada? To przede wszystkim przekonanie, że każdą chorobę można zdefiniować w kategoriach obiektywnych i zarówno ciało, jak i umysł przywrócić do zdrowia, stosując wyłącznie naukowe sposoby leczenia. To założenie, że istnieje dualizm ciała i duszy.

Założenia biomedycznego modelu

W takim podejściu, choroba stanowi fizyczną usterkę organizmu, a samo ciało traktowane jest jako maszyna. W nowoczesnym procesie leczenia lekarze skupiają się na organizmie a nie samym pacjencie, co prowadzi do zlokalizowania i usunięcia „awarii”.

Krytyka modelu

Taki model jest wytworem współczesnych społeczeństw. To przede wszystkim wpływ rozwoju demograficznego oraz zainteresowanie państwa publicznym zdrowiem. Pomimo ciekawego podejścia, pewne założenia są nieustannie krytykowane. Przeciwnicy sugerują bowiem, że choroba jest konstruktem społecznym, nie dającym się uchwycić w kategoriach naukowych. A co więcej, doświadczenia pacjenta w trakcie trwania choroby są kluczowe, dla pomyślności terapii. Każdy pacjent jest więc aktywną istotą, której samopoczucie a nie tylko zdrowie jest ważne. W wielu przypadkach negowane są również zachowania lekarzy. Zdrowienie, nie musi przy każdym przypadku oznaczać hospitalizacji. Tym bardziej, iż istnieje wiele, różnych, alternatywnych terapii, z których części nie da się zamknąć w naukowych ramach.
Współczesne badania naukowe, w wielu przypadkach potwierdzają również, że biomedyczny model zdrowia nie ma w praktyce odzwierciedlenia w rzeczywistości. Bywają jednak zwolennicy, uważający, że to właśnie przy pomocy biomedycznego modelu nastąpił znaczący postęp w medycynie, a także poznanie przyczyn wielu dolegliwości i chorób, oraz opracowanie skutecznych metod ich leczenia.