W walce o dobre samopoczucie wielu osób oraz wciąż wzrastających chorób cywilizowanych, coraz częściej można przeczytać bądź usłyszeć o dobrym i złym cholesterolu. Aby jednak można było powiedzieć o nich coś więcej, należy się posługiwać terminologią angielską LDL i HDL, czyli cholesterol o małej i dużej gęstości. Dzięki temu artykułowi, terminologia ta stanie się jaśniejsza i być może przyczyni się do zapoczątkowania dbałości o zdrowia nas samych.
Cholesterol – charakterystyka biologiczna
Aby można było wskazać różnicę pomiędzy dobrym, a złym cholesterolem, dobrze wiedzieć, czym on właściwie jest. To związek w ludzkim organizmie, wchodzący w interakcje z białkami, aby mógł być swobodnie transportowany z wątroby, do całego ciała. Można więc śmiało powiedzieć, że cholesterolem jest związek białek i lipidów, stanowiących substancje białkowo-tłuszczowe.
LDL (ten zły) cholesterol jest przez specjalistów nazywany beta-lipoproteiną. Jego negatywne działanie spowodowane jest białkami otaczającymi tłuszcz w cząsteczce, które nie są w stanie stworzyć odpowiednio grubej ochrony, aby niwelować osadzanie się złogów tłuszczu na ścianach naczyń krwionośnych. To bardzo niebezpieczna sytuacja, często początkująca choroby serca.
HDL w walce ze „złym” cholesterol
Na szczęście poza złym cholesterolem, w ludzkim organizmie znajduje się również ten dobry, o dużej gęstości, oznakowany literami HDL. Różnica pomiędzy nimi polega na grubości osłony proteinowej, przez którą tłuszcze nie mają możliwości odkładania się w ścianach naczyń krwionośnych. Co ważniejsze, dobry cholesterol posiada bardzo przydatną funkcje niwelowania złego. Umożliwia on „oczyszczanie” ścian naczyń i kierowanie LDL do wątroby. Lekarze nazywają HDL alfa-lipoproteiną. Poziom i jednego i drugiego jest zależny tylko i wyłącznie od tego, co codziennie spożywamy, i jakie substancje dostarczamy naszemu organizmowi.
Cholesterol – jakie wskaźniki są dobre?
Pozostaje jeszcze odpowiedź na pytanie, ile wynosi wartość prawidłowego poziomu cholesterolu LDL w organizmie i kiedy mamy do czynienia z przekroczeniem wskaźników. Otóż poziom ten nie powinien być wyższy niż 135 mg/1 dl krwi, a badaniem, które umożliwia nam oznaczenie jego ilości, jest lipidogram.
