W poprzednim artykule opisana została dieta w niedoczynności tarczycy. Równie ważny jest sposób odżywiania w drugim, bardzo częstym schorzeniu tarczycy jakim jest jej nadczynność. Objawy występujące w tym schorzeniu są przeciwne do tych w niedoczynności. Mamy do czynienie z nadmierną ilością hormonów tarczycy co prowadzi do przyspieszenia procesów metabolicznych. Pojawia się nerwowość, nadpobudliwość, często pomimo zwiększonego apetytu nasza masa ciała ulega obniżeniu. Charakterystyczne jest również przyspieszenie akcji serca, wytrzeszcz oczu i wzmożona potliwość. Nadczynność tarczycy wywoływana jest przeważnie chorobą Gravesa lub nadmierną ilością jodu.
Należy zdać sobie sprawę z tego, że zwiększa się zapotrzebowanie energetyczne dla chorujących na nadczynność, średnio o 15-25 % a czasami nawet o 50%. Jednak nie oznacza to „dopychania” diety słodyczami, chipsami czy fast foodami a jedynie zastąpienie ich różnego rodzaju sałatkami owocowymi. W codziennej diecie powinniśmy zwiększyć ilość pełnowartościowego białka do około 1,5 g/kg masy ciała. Warto zadbać o to, aby pojawiało się ono w każdym posiłku. Najlepszym źródłem białka pełnowartościowego jest:
- chude mięso (drób, wołowina, cielęcina),
- ryby (łosoś, dorsz, karmazyn, tuńczyk, śledź),
- chude mleko i jego przetwory,
- jaja.
W przypadku węglowodanów należy zachować odpowiedni podział – na węglowodany złożone, które są ważne w aspekcie insulinooporności – pozwolą na stopniowe uwalniania glukozy do krwi oraz węglowodany proste, które mogą okazać się niezbędne w przypadku zaburzeń ze strony układu pokarmowego, mianowicie w tzw. postaci jelit spastycznych, w których odbywa się chaotyczna perystaltyka, a „dorzucanie” błonnika pokarmowego może wprowadzać jeszcze większe zamieszanie oraz trudności z wypróżnianiem. Ze względu na ten problem należy ograniczyć spożywanie kawy, mocnej herbaty, intensywnych przypraw, gorących posiłków.
Ważnym składnikiem mineralnym u pacjentów z nadczynnością tarczycy jest wapń, którego wchłanianie jest zmniejszone, jak i wydalanie przez nerki zwiększone. Aby zapobiec niedoborom tego pierwiastka należy nie zapominać o przyjmowaniu takich produktów jak:
- nabiał (chude mleko, jogurty, sery twarogowe, sery typu feta, ser parmezan),
- ryby konserwowe (śledzie i sardynki w pomidorach),
- suche nasiona roślin strączkowych (groch, fasola),
- orzechy, migdały.
Wraz z problemem dotyczącym niedoboru wapnia pojawia się ryzyko niedoboru witaminy D (źródłem są ryby, żółtka jaj oraz suplementacja).