Wysokość alimentów zależy od dwóch czynników: od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego do świadczeń oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.
Usprawiedliwione potrzeby uprawnionego nie są zdefiniowane w ustawie, a ich skatalogowanie w sposób wyczerpujący nie jest możliwe, gdyż w każdym przypadku inne okoliczności mogą mieć znaczenie. Co do zasady na usprawiedliwione potrzeby dziecka, które nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, składają się koszty utrzymania: (takie jak: opłaty za mieszkanie, jedzenie, ubranie, koszty leczenia) oraz koszty wychowania (takie jak: opieka, zapewnienie rozwoju fizycznego i intelektualnego: zajęcia sportowe, rozrywka, dodatkowe zajęcia szkolne, zapewnienie pomocy naukowych itp.). Pod uwagę należy wziąć aktualne potrzeby dziecka, jego wiek, stan zdrowia, miejsce pobytu, środowisko.

Drugą okolicznością wpływającą na wysokość alimentów są możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Bardzo istotnym jest, że możliwości zobowiązanego nie można utożsamiać z jego faktycznymi zarobkami, bądź też z dochodami, które uzyskuje ze swojego majątku. Należy wziąć pod  uwagę zarobki i dochody, jakie zobowiązany mógłby uzyskać, gdyby w pełni wykorzystał swoje możliwości. Jeżeli natomiast zobowiązany posiada majątek, który nie przynosi efektów, bądź też dochody z majątku są o wiele mniejsze niż możliwe do osiągnięcia, może się okazać, że  zobowiązany będzie musiał zbyć majątek w całości lub w części.
(podstawa prawna: Ustawa z dnia  25 lutego  1964 roku: Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy)